32 en 33 weken

 

Het is hier een tijdje stil geweest op mijn blog omdat ik dus verplicht moet platliggen. Daarom heb ik momenteel heel erg weinig tijd in mijn blog gestoken maar ik wil jullie toch even een korte update geven van hoe het met me gaat.

 

 De eerste dagen had ik het vooral heel erg moeilijk om de dingen los te laten. Ik dacht dat de wereld ging vergaan omdat ik moest platliggen. Wie gaat nou het huishouden runnen? En wie gaat nu zorgen dat alles klaar is voor de komst van de baby? Ook moet mijn vluchttas zo snel mogelijk gepakt worden maar ik heb nog van alles te kort! Het besef dat ons kleintje te vroeg geboren kan worden was en is nog steeds mijn grootste zorg. Kort gezegd ik was nogal onrustig en in paniek die eerste dagen.

 

Een aantal dagen later ondervond ik dat ik me er beter bij voelde om gewoon even foert te zeggen. Foert dat er wat pluisjes op de grond liggen, foert dat de vaatwasser nog niet geleegd werd en foert dat de kinderkleertjes nog niet in de kleerkast liggen. Gelukkig heeft mijn vriend vrij snel alle belangrijke taken zoals eten maken en boodschappen doen overgenomen. Mijn moeder heeft al wat was voor mij gedaan en wat lekkers om te eten meegebracht en de schoonmoeder draagt haar steentje bij door elke woensdag te komen poetsen. En ik moet zeggen HET DOET DEUGD te weten dat er voor me gezorgd wordt, en dat de wereld na 2 weken nog niet is vergaan :-)

 

Natuurlijk zijn het lange dagen als je niet buiten komt en gewoon maar in de zetel moet hangen. Ik probeer te genieten van de zeeën van tijd die ik nu nog heb. Ik lees heel veel blogs, ik ben Breaking Bad beginnen kijken en volg nog een aantal andere onnozele series die ik anders nooit zou bekijken. Ik ga vaak in bad  met een maskertje op mijn gezicht en ben helemaal hooked aan het online shoppen. Ik probeer er natuurlijk niet in te overdrijven want dat laat het budget niet toe.

 

Ik probeer er al bij al het beste van te maken en ik tel enorm af naar donderdag want dan heb ik een nieuwe afspraak bij de gynaecoloog. Stiekem hoop ik dat hij zegt dat ik niet meer plat hoef te liggen maar daar vrees ik voor aangezien ik vrij snel harde buiken en buikpijn heb. Ik zou dus al blij zijn dat de gynaecoloog zegt dat de ontsluiting stabiel gebleven is en dat ons kindje nog niet geboren zal worden de eerst volgende weken.

 

Spannend hé allemaal, de bevalling kan in de eerste weken gebeuren maar het kan natuurlijk ook perfect dat ik toch pas rond de uitgerekende datum beval. Duimen jullie mee voor dat laatste?

 

Doei!

Vicky