Toen we aan 32 weken hoorden dat er kans was op een vroeggeboorte had ik niet gedacht dat ik de 38 weken ging halen en ik had nog minder gedacht dat ik me zo goed zou voelen de laatste tijd. Oké lichamelijk voel ik wel hinder van mijn dikke buik. 's Nachts meerdere keren opstaan om te plassen en geen goede slaaphouding vinden ben ik al gewoon. Vooral bukken is het moeilijkst en bij lange wandelingen of trappen oplopen ben ik sneller buiten adem, volkomen normaal natuurlijk. Ik verlang wel om mijn gewone lichaam terug te hebben en weer (hopelijk!) mijn gewone kleren te passen. Maar terwijl ik me deze zomer altijd heel erg duizelig en flauw voelde, voel ik me nu eigenlijk best goed. Het lukt me weer beter om een uitstapje te doen, een wandelingetje met de hond te maken en ik heb al uren in de keuken gestaan zodat onze diepvries vol zit met lekkers voor tijdens de kraamperiode. Ik sta dus niet meer te draaien op m'n benen bij het minste dat ik doe en daar geniet ik enorm van!
Ik geniet natuurlijk vooral nog van mijn laatste weken met mijn dikke buik. Hoewel ik toch ongeduldig begin te worden en ik heel benieuwd naar ons baby'tje ben. Welke datum zou hij kiezen om ter wereld te komen? Hoe zal de bevalling verlopen? Hoe zal hij er uit zien? Ik verlang echt om ons kleintje te kunnen vastnemen en knuffelen. Alles is klaar voor zijn komst. De doopsuiker en het geboortekaartje zijn definitief gekozen, het bedje en het park staan klaar en alle andere babystuff hebben we natuurlijk ook al in huis. Zelf ben ik deze week nog naar de kapper geweest want mijn verwaarloosde kapsel moest dringend eens opgefrist worden. Ik heb het herfstproof gemaakt en ga nu met een koperkleurige kopje het moederschap tegemoet.
Week 38 gaat nu in, wie weet begint de bevalling elk ogenblik of wie weet blijft ons kleintje liever nog wat in mijn buik en ga ik nog even over tijd. Spannend!
Doei!
Vicky
Geen opmerkingen:
Een reactie posten